Λοχεία: Το μαγικό ταξίδι της μητρότητας μόλις ξεκινά!
Η γέννηση ενός ανθρώπου σηματοδοτεί μία ιερή στιγμή. Διαχρονικά, από την αρχαιότητα έως σήμερα, η επίτοκος και το βρέφος λαμβάνουν ιδιαίτερη φροντίδα και μέριμνα. Η λέξη «λοχεία» προέρχεται από τη λέξη «λέχομαι» (κείμαι, ξαπλώνω) και σημαίνει την κατάκλιση κατά την περίοδο μετά την κύηση.
«Λοχεία» ονομάζουμε την περίοδο που ξεκινά αμέσως μετά τη γέννηση του παιδιού και την απομάκρυνση του πλακούντα. Διαρκεί σαράντα δύο ημέρες.
Η λοχεία αποτελεί μία περίοδο κατά την οποία η γυναίκα καλείται να προσαρμοστεί σε νέες καταστάσεις. Σ’ αυτό το χρονικό διάστημα ο οργανισμός της βιώνει πολλές σωματικές και συναισθηματικές αλλαγές.
Σωματικές αλλαγές
Σωματικά η επίτοκος μπορεί να έρθει αντιμέτωπη με κολπικές εκκρίσεις (λόχεια), συσπάσεις, κολπικούς πόνους, προβλήματα στην ούρηση.
Επίσης, μπορεί να εμφανιστούν αιμορροΐδες και κινήσεις του εντέρου, καθώς και υπερφόρτωση του στήθους.
Συναισθηματικές αλλαγές
Αναφορικά με τις συναισθηματικές αλλαγές, πολλές νέες μητέρες βιώνουν μια μελαγχολία που ονομάζεται επιλόχεια μελαγχολία ή αλλιώς «baby blues».
Πρόκειται για μία πολύ συνηθισμένη κατάσταση. Γι’ αυτήν ευθύνονται οι ορμονικές αλλαγές, το άγχος που προκαλούν οι νέες ευθύνες και μια ενδεχόμενη ιδιοσυγκρασιακή προδιάθεση της μητέρας.
Διάβασε επίσης: Ασκήσεις Kegel: Όλα όσα πρέπει να γνωρίζουμε
Επιλόχεια μελαγχολία
Η επιλόχεια μελαγχολία διαρκεί περίπου δεκαπέντε ημέρες μετά τον τοκετό και ξεπερνιέται χωρίς να χρειαστεί κάποια παρέμβαση.
Οι νέες μητέρες μπορεί να νιώθουν ευσυγκινησία, κόπωση και ευερεθιστότητα και να ξεσπούν σε αναίτια κλάματα.
Ακόμα, μπορεί να αισθάνονται καχύποπτες και μπερδεμένες και να οδηγούνται σε μη λογικά συμπεράσματα για όσα συμβαίνουν γύρω τους. Συνήθως η μελαγχολία εμφανίζεται μετά τον τοκετό ή αφού περάσουν δύο με τρεις εβδομάδες, και σταδιακά υποχωρεί. Μετά την όγδοη εβδομάδα, τα συμπτώματα εξαφανίζονται πλήρως.
Η επιλόχειος μελαγχολία ΔΕΝ είναι περιγεννητική ψυχική διαταραχή και δεν πρέπει να συνδέεται με την επιλόχειο κατάθλιψη. Είναι μία κατάσταση που υποχωρεί από μόνη της, αρκεί να υπάρχει ένα υποστηρικτικό περιβάλλον.
Πότε μιλάμε για επιλόχειο κατάθλιψη;
Για επιλόχειο κατάθλιψη ή περιγεννητική αγχώδη διαταραχή μιλάμε, ενδεχομένως, όταν τα συμπτώματα:
- συνεχίζονται μετά το πέρασμα των δεκαπέντε ημερών,
- είναι έντονα,
- δε συνοδεύονται από στιγμές ανακούφισης,
- εμποδίζουν σημαντικά την καθημερινότητα της μητέρας και τη δημιουργία δεσμού με το βρέφος.
Σε τέτοιες περιπτώσεις κρίνεται σημαντική η παρέμβαση από έναν ειδικό ψυχικής υγείας.
Ο τοκετός και η λοχεία σηματοδοτούν την έναρξη της μητρότητας. Η μητρότητα μοιάζει με ένα «ταξίδι αυτογνωσίας» για κάθε μητέρα και κάθε ταξίδι χρειάζεται μια ψυχική προετοιμασία.
Φανταστείτε, λοιπόν, ότι σ’ αυτό το ταξίδι της μητρότητας η μητέρα κουβαλά κάποιες «αποσκευές». Οι αποσκευές αυτές είναι η προσωπική ιστορία του καθενός που επηρεάζει τη σχέση του με τη μητρότητα.
Διάβασε επίσης: Εγκυμοσύνη και γυμναστική: Οδηγίες για την ασφαλή εγκύμναση της εγκύου
Πώς οι προσωπικές ιστορίες και οι εμπειρίες επηρεάζουν τη μητρότητα;
Οι πρώιμες εμπειρίες ή ακόμα και οι εμπειρίες των προηγούμενων γενεών έρχονται στην επιφάνεια. Οι προηγούμενες εμπειρίες μπορεί να προκαλέσουν αναστάτωση, εντάσεις, προσδοκίες και πόνο.
Μερικές φορές είναι δύσκολο να εξηγηθούν και, υπό την πίεση των ευθυνών της φροντίδας ενός βρέφους, ακόμα πιο δύσκολο να απαντηθούν.
Έτσι, πολλές μητέρες, υποφέρουν και χάνουν την απόλαυση της εμπειρίας της μητρότητας. Κι αυτό γιατί προσπαθούν να είναι «τέλειες» και να ικανοποιούν τις προσδοκίες του οικογενειακού και κοινωνικού περιβάλλοντός τους.
Στερούν, έτσι, και από τις ίδιες και από το μωρό τους το πιο σημαντικό πράγμα. Την αίσθηση, δηλαδή, ότι ο ερχομός του μωρού είναι μία γιορτή για τους γονείς.
Μία γιορτή που έχει κούραση, φόβους, ανησυχίες αλλά και αμέτρητες συγκινήσεις.
Είναι σημαντικό για μια μητέρα να είναι σε επαφή με τα δικά της συναισθήματα αλλά και τις εμπειρίες που είχε. Μ’ αυτόν τον τρόπο διαμορφώνει τις δικές της αντιλήψεις για τη μητρότητα και λύνει ενδεχόμενες συγκρούσεις.
Έτσι φωτίζονται όχι μόνο οι προβληματικές αλλά και οι εναλλακτικές ιστορίες που αποκαλύπτουν αντιλήψεις, αξίες και πλευρές της προσωπικότητας και της ιστορίας της.
Αυτές της δίνουν δύναμη και τη βοηθούν να χτίσει μία νέα ταυτότητα απαλλαγμένη από τα βάρη των προβληματικών ιστοριών που κουβαλά. Τη βοηθούν, ακόμα, να αναλάβει τον νέο της ρόλο.
Κάθε ταξίδι έχει «συνταξιδιώτες»
Το ταξίδι της μητρότητας και της γονεϊκότητας δεν είναι μοναχικό. Η οικογένεια διευρύνεται, οι δύο γίνονται τρεις. Το ζευγάρι καλείται να προσαρμοστεί σε νέους ρόλους, καταστάσεις κι ευθύνες.
Η νέα μητέρα δεν είναι μόνη. Ο πατέρας είναι «συνταξιδιώτης» σ’ αυτό το ταξίδι. Το μοίρασμα των ευθυνών με τον πατέρα ανακουφίζει τη νέα μητέρα. Ακόμα, η ενεργός συμμετοχή του σε αποφάσεις για το μεγάλωμα του βρέφους βοηθά τη σχέση της νέας τριάδας.
Κατά τη διάρκεια της λοχείας μικρά πράγματα μπορεί να φαντάζουν μεγάλα. Γι’ αυτό είναι σημαντικό ο πατέρας να έχει μία διακριτική αλλά σταθερή παρουσία δίπλα στη μητέρα και στο βρέφος.
Η διακριτικότητα έχει να κάνει με:
- την απουσία αρνητικών κι επικριτικών σχολίων για τις ικανότητες της μητέρας,
- τη χρήση του χιούμορ, στο βαθμό που υπάρχει στη σχέση,
- τη σταθερή παρουσία σε κάποιες ρουτίνες της νέας οικογένειας.
Αυτό ισχύει και για τις μονογονεϊκές οικογένειες. Η μητέρα που ξεκινά αυτό το ταξίδι χωρίς σύντροφο, είτε λόγω επιλογών είτε λόγω καταστάσεων, είναι σημαντικό να έχει «συνταξιδιώτες». Αυτοί, με τη διακριτική αλλά ενεργή παρουσία τους, βοηθούν τη νέα μητέρα.
Κάθε ταξίδι έχει κι έναν «προορισμό».
Το ίδιο ισχύει και για τη μητρότητα. Ο Robert Browning, ποιητής, υποστηρίζει ότι όλη η αγάπη αρχίζει και τελειώνει στη μητρότητα.
Άραγε ποιος είναι ο προορισμός όταν αποφασίζεις να γίνεις γονιός και να μεγαλώσεις ένα παιδί; Ποιος είναι ο προορισμός για μία μητέρα που κρατά στα χέρια της το νεογέννητο και αναρωτιέται πώς θα το φροντίσει; Τι σημαίνει αυτός ο νέος ρόλος για την ίδια;
Σίγουρα πρόκειται για ένα ταξίδι με πολλούς «σταθμούς» και πολλές προκλήσεις. Η περίοδος της λοχείας είναι ο πρώτος «σταθμός».
Η ενημέρωση για ζητήματα ανάπτυξης και διαπαιδαγώγησης του παιδιού από παιδιάτρους, γυναικολόγους, μαίες, ψυχολόγους, φίλους μπορούν να βοηθήσουν.
Το πιο σημαντικό, όμως, είναι η μητέρα και ο πατέρας να πάρουν τις δικές τους αποφάσεις. Να υποστηρίζουν τις δικές τους επιλογές. Επίσης, να απομακρύνουν όσους, ακόμα και καλοπροαίρετα, προσπαθούν να τους βοηθήσουν, αλλά τα λόγια κι ο τρόπος τους δημιουργούν εμπόδια.
Αυτή η στάση μπορεί να βοηθήσει μια νέα μητέρα να ενισχύσει την αυτοπεποίθησή της. Να την κάνει να πιστέψει στον εαυτό της και στις δυνάμεις της.
Συγκεκριμένα, κατά την περίοδο της λοχείας:
- Ανακάλυψε πληροφορίες για το δικό σου ξεκίνημα για να αντιληφθείς τα πρότυπα της δικής σου ζωής και πώς την επηρεάζουν.
- Γράψε την ιστορία της γέννησής σου και, ακόμα και αν είναι μια ιστορία που δε θέλεις να πεις, μάθε απ’ αυτήν.
- Μίλα για το μωρό σου μόνο με όσους εμπιστεύεσαι.
- Επικεντρώσου στα θετικά της κύησης, της γέννας και της λοχείας.
- Βάλε όμορφες ρουτίνες στη ζωή σου, συμπεριλαμβάνοντας το μωρό και τον σύντροφο ή και τα υπόλοιπα παιδιά που προϋπάρχουν.
- Εμπιστεύσου το σώμα, το πνεύμα και τις δυνάμεις σου για να γεννήσεις και για να μεγαλώσεις αυτό το παιδί.
- Επίτρεψε στον εαυτό σου και λίγη ευαλωτότητα κατά την περίοδο της λοχείας, αφήνοντας τους άλλους να σου προσφέρουν τη βοήθειά τους.
Γυρίζοντας ξανά στο θέμα του «προορισμού»: Πού θέλει η καθεμιά μητέρα να φτάσει;
Η απάντηση είναι προσωπική για την καθεμία. Δεν υπάρχει «σωστό» και «λάθος», όταν πυξίδα για το ταξίδι αυτό έχεις την ανιδιοτελή αγάπη.
Μέσα από τη μητρότητα κάθε γυναίκα γνωρίζει πτυχές του εαυτού της που ούτε φανταζόταν.
Άλλωστε, όπως αναφέρει η αμερικανίδα συγγραφέας, Elizabeth Stone, η απόφαση να κάνεις παιδί είναι πραγματικά βαρυσήμαντη. Αποφασίζεις ν’ αφήσεις την καρδιά σου να κυκλοφορεί έξω απ’ το σώμα σου για πάντα.
Διάβασε επίσης: Η συμπεριφορά σου ως γονιός προκαθορίζει τη ζωή των παιδιών σου
Ακολουθήστε το Miss or Madam στο Facebook και στο Instagram.
