Σύνδρομο Ολοκληρωτικής Εξάντλησης (Σύνδρομο Burnout)
Η γρήγορη κατανάλωση των ενεργειακών ψυχοσωματικών αποθεμάτων και η μείωση των επαγγελματικών επιδόσεων χαρακτηρίζουν τη νόσο.
Σύνδρομο Burnout: Πώς περιγράφονται τα συμπτώματα των ασθενών;
Τα συμπτώματα των ασθενών περιγράφονται ως αντίστοιχα με εκείνα του έντονου άγχους, μαζί με ομόλογα σωματικά. Είναι βιολογική διαταραχή. Όμως, δεν πρόκειται για τη συνήθη
«σωματοποίηση του άγχους»…
Αποτελεί μακρόχρονη αντίδραση στο εργασιακό στρες. Δηλαδή, οφείλεται στις αρνητικές συνέπειες του χρόνιου επαγγελματικού στρες στην υγεία, σε συνδυασμό, βέβαια, με ποικίλους, κατά περίπτωση, ψυχοκοινωνικούς παράγοντες.
Το Σύνδρομο Ολοκληρωτικής Εξάντλησης έχει περιγραφεί με τις εξής τρεις συνυπάρχουσες διαστάσεις:
- διαφόρου βαθμού πνευματική, συναισθηματική και σωματική εξάντληση,
- κοινωνική οπισθοχώρηση (αποπροσωποίηση και απομόνωση),
- αναποτελεσματικότητα.
Στην εποχή μας, με τον ιδιαίτερα γρήγορο και στρεσογόνο ρυθμό ζωής, φτάνουν όλο και περισσότερο πιο νέοι άνθρωποι στα όρια της σωματικής και ψυχικής τους αντοχής.
Αυτό αποδίδεται στη σημαντική διαφορά μεταξύ των προσδοκιών για προοπτικές ανόδου και επαγγελματική επιτυχία, σε σχέση με τη μη ικανοποιητική πραγματικότητα που βιώνουν.
Όταν, βέβαια, το όριο της δυνατότητας προσαρμογής τους ξεπεραστεί, τότε το παρατεταμένο στρες προκαλεί ποικίλα σοβαρά συμπτώματα.
Το φαινόμενο της απόλυτης σωματικής και ψυχικής εξάντλησης έχει διογκωθεί
Τα τελευταία χρόνια το φαινόμενο της απόλυτης σωματικής και ψυχικής εξάντλησης έχει διογκωθεί. Προσβάλλονται, συχνότερα, άνδρες.
Πρόκειται για σύνθετη παθολογική κατάσταση, καθώς δεν χαρακτηρίζεται μόνο από τους αντικειμενικούς και υποκειμενικούς παράγοντες που συνθέτουν το στρες, αλλά εξαρτάται και από ποικίλες κοινωνικές, πολιτισμικές και μορφωτικές μεταβλητές, οι οποίες δρουν καταλυτικά και συντελούν στο πέρασμα από το στρες στο burn-out.
Η φυγή από το εργασιακό γίγνεσθαι, η μειωμένη ικανότητα αυτοελέγχου, η εμμονή στη χρήση ουσιών καθώς και η εκδήλωση διάφορων ψυχοσωματικών ασθενειών, συνοδεύουν, επί το πλείστον, το τρίπτυχο των βασικών συμπτωμάτων.
Η ψυχολογική επιβάρυνση, αλλά και η σωματική καταπόνηση που υφίστανται οι ασκούντες τα εν λόγω επαγγέλματα οδηγεί σε αυξανόμενη έλλειψη ενεργητικότητας και, συνακόλουθα, σε, σχετικά, γρήγορη κατανάλωση των ενεργειακών αποθεμάτων.
Με το Σύνδρομο Burnout επηρεάζεται και η σωματική και η ψυχική υγεία
Ο πάσχων βιώνει απογοήτευση, λόγω της προσωπικής κατάστασης αδυναμίας. Παρουσιάζει ψυχολογική άμβλυνση, μείωση της ικανότητας συγκέντρωσης, υποτονία και αφαίρεση, τα οποία προκαλούν οπισθοχώρηση.
Η χαρακτηριστική μείωση της απόδοσης της νοητικής ικανότητας έχει ως επακόλουθο οι επαγγελματικές και οι ιδιωτικές καθημερινές υποχρεώσεις να βιώνονται, σταδιακά, ως όλο και πιο δύσκολη υπόθεση.
Οι συνήθεις εργασιακές, οικογενειακές και κοινωνικές δραστηριότητες γίνονται κουραστικές. Έτσι οδηγείται σε αδιέξοδο και απαισιοδοξία. Το μειωμένο αίσθημα προσωπικής επίτευξης οδηγεί στη δυσαρέσκεια και στη δυστυχία.
Τα έντονα συναισθήματά του δεν εκδηλώνονται, καθώς ο πάσχων παρουσιάζει συναισθηματική απομάκρυνση, αδιαφορία, προκλητική ή προσβλητική συμπεριφορά, αλλά και διογκωμένο κυνισμό.
Η μείωση των επαγγελματικών επιδόσεων αντικατοπτρίζει την καταθλιπτική διάθεση και τη χαμηλή αυτοεκτίμηση, που αποτελούν χαρακτηριστικές εκφάνσεις της επιβαρυμένης ψυχολογικής κατάστασης του ασθενή.
Η αναποτελεσματικότητα είναι το προϊόν της αυτοϋποτίμησης, της αποπροσωποποίησης και της κατάθλιψης. Τελικά, εμφανίζεται, κάποια στιγμή, επίσημα, ως ολοκληρωτική εξάντληση και ο πάσχων αδυνατεί να εργαστεί, έστω και εν μέρει.
Έχει αποδειχθεί ότι περισσότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν σύνδρομο burnout έχουν άτομα με αυξημένη ανάγκη για άσκηση ελέγχου στην εργασία τους, ανάγκη για αυτοεπιβεβαίωση, ευθιξία, ευερεθιστότητα, κυριαρχικότητα, ανταγωνιστικότητα, ανυπομονησία, ασύμμετρες φιλοδοξίες (προσωπικότητα Τύπου «Α»).
Μπορεί ταυτόχρονα με το Σύνδρομο Burnout να παρουσιάζονται:
ενοχές, τύψεις, ανορεξία ή υπερφαγία, καταχρήσεις αλκοόλ, καπνού κ.τ.ό.,
διαταραχές του ύπνου και πρωινή κόπωση, μυοσκελετικοί πόνοι, κεφαλαλγίες, γαστρεντερικά προβλήματα,
αυξημένη τάση για λοιμώξεις, ψυχοσωματικές ασθένειες (αλλεργικό άσθμα, αλλεργικές δερματίτιδες, νευροδερματίτιδες, ρευματικά νοσήματα κτλ.).
Το Σύνδρομο Ολοκληρωτικής Εξάντλησης, ενίοτε, συνδυάζεται με:
τα λεγόμενα «τικς», κρίσεις πανικού, ινομυαλγία,
Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης,
Μεταβολικό Σύνδρομο ή άλλα νοσήματα.
Επιβαρυντικοί και εκλυτικοί παράγοντες του Συνδρόμου είναι:
η μειωμένη κοινωνική αναγνώριση της εργασίας,
οι χαμηλές οικονομικές απολαβές,
ο αυξημένος φόρτος εργασίας,
ο υπερβολικός αριθμός ωρών εβδομαδιαίας εργασίας,
η έλλειψη υποστήριξης από συναδέλφους και προϊσταμένους,
ορισμένες διαταραχές της προσωπικότητας,
η ελλιπής οικογενειακή συνοχή και
η κληρονομικότητα.
Οι προσπάθειες για την πρόληψη και θεραπευτική αντιμετώπιση είναι σκόπιμο να βασίζονται σε ανθρωποκεντρική λογική που να στοχεύει στη δημιουργία μίας ισορροπίας ανάμεσα στις απαιτήσεις της εργασίας και των ανταμοιβών του εργαζόμενου.
Είναι πολύ σημαντικό να βρεθούν οι κατάλληλες στρατηγικές, για να βγει ο εργαζόμενος από τον φαύλο κύκλο του στρες.
Είναι απαραίτητο να γίνεται ψυχοθεραπεία και, κατά κανόνα, (ειδικά στην αρχή) αυτή να υποστηρίζεται και με φάρμακα, για να μειωθεί η επιβάρυνση του στρες.
Αποτελεσματικός είναι ο συνδυασμός φυσικών ουσιών, ιχνοστοιχείων, μετάλλων, ενζύμων, συνενζύμων, αμινοξέων, βιταμινών, προσαρμογόνων (CBD κτό), αλκαλοποιητικών (DTX Drink κτλ.) και άλλων θεραπευτικών μέσων που επηρεάζουν, ευμενώς, τη νοητική, τη συναισθηματική και τη σωματική απόδοση του ανθρώπινου οργανισμού ή προκαλούν ευχερή ρύθμιση του ανοσοποιητικού και αυτορρύθμιση αλλά και υποστήριξη του νευρικού κυττάρου, και ενίσχυση των φυσιολογικών λειτουργιών του αίματος, του καρδιαγγειακού, των ορμονών, του ήπατος, του πεπτικού, των νεφρών, του μυοσκελετικού, του δέρματος κτλ.
Επιπλέον αυτών, υπάρχουν και άλλες μέθοδοι όπως:
ομοιοπαθητική, ομοιοβελονισμός, βελονισμός, ρεφλεξολογία, βιοσυντονισμός και, οπωσδήποτε, θεραπευτική άσκηση (όχι προπονητική γυμναστική).
Η σφαιρική προσέγγιση του πάσχοντος ανθρώπου και η εξατομικευμένη προσωποποιημένη θεραπεία του αποτελούν το «κλειδί» στην επιτυχία της θεραπευτικής, επειδή, κάθε άνθρωπος είναι μία, μοναδική και ανεπανάληπτη οντότητα και προσωπικότητα.
Η ιδιαιτερότητα και μοναδικότητα του ανθρώπου αφορά και στις φυσιολογικές και στις παθολογικές εκφράσεις του. Ο συνδυασμός της συμβατικής ιατρικής, με τις εναλλακτικές και συμπληρωματικές θεραπείες, είναι, σε πολλές περιπτώσεις, απαραίτητος αλλά και αποτελεσματικότερος!
Διάβασε επίσης: Βιοενέργεια και βιοσυντονισμός
Φωτογραφία από latinamoms
Ακολουθήστε το Miss or Madam στο Facebook και στο Instagram.