Η ομοιοπαθητική είναι απόλυτα φυσική θεραπευτική μέθοδος που χρησιμοποιεί φάρμακα, των οποίων οι πρώτες ύλες είναι φυσικές ουσίες του περιβάλλοντος και τα οποία παρασκευάζονται με ειδική διαδικασία, ώστε να μην έχουν καθόλου παρενέργειες.
Η ομοιοπαθητική ήταν ήδη γνωστή στην αρχαία Ελλάδα κατά τους προϊπποκρατικούς χρόνους. Η σύγχρονη ομοιοπαθητική αναπτύχθηκε στο τέλος του 18ου αιώνα (1796) από τον γερμανό ιατρό, Σαμουήλ Χάνεμαν, κι έκτοτε ασκείται με μεγάλη επιτυχία, μέχρι σήμερα, σχεδόν, σε όλο τον κόσμο.
Μετά το 1960 η διάδοση και η επιστημονική εξέλιξη της ομοιοπαθητικής είναι εντυπωσιακή και πλατιά. Στην Ελλάδα ασκείται, αδιάλειπτα, τουλάχιστον 150 έτη.
Η ομοιοπαθητική ρυθμίζει κεντρικά την υγεία του ανθρώπου κι ενισχύει τους μηχανισμούς εσωτερικής ανάρρωσης και ίασης, οι οποίοι λειτουργούν σε κάθε οργανισμό, αλλά που, ως τότε, ήταν ανεπαρκείς, με αποτέλεσμα η ασθένεια να παρατείνεται και να επιδεινώνεται.
Ισχυροποιεί τους αμυντικούς μηχανισμούς, αλλά και τους κάνει επαρκείς και ικανούς να σταματήσουν την παράταση της ασθένειας και να επιφέρουν την ίαση. Πρόκειται για υποβοηθούμενη αυτοθεραπεία. Το θεραπευτικό φάσμα της ομοιοπαθητικής είναι ευρύτατο.
Ονομάζεται ομοιοπαθητική, επειδή τα ομοιοπαθητικά φάρμακα, όταν χορηγηθούν σε υγιείς οργανισμούς και σε επανειλημμένες δόσεις, μπορεί να προκαλέσουν συμπτώματα παρόμοια με αυτά που θεραπεύουν, όταν χορηγούνται σε ασθενείς που τα παρουσιάζουν.
Η ομοιοπαθητική βασίζεται σε συγκεκριμένους φυσικούς νόμους και αρχές. Ο «Νόμος των Ομοίων» αποτελεί έναν από τους βασικούς νόμους της ομοιοπαθητικής. Ο Ιπποκράτης ήταν ο πρώτος που τον διατύπωσε ως «όμοια ομοίων εισίν ιάματα».
Τι σημαίνει ότι η ομοιοπαθητική ιατρική είναι ολιστική;
Ολιστική είναι κάθε μέθοδος θεραπείας, που κάνει ολόκληρο τον συγκεκριμένο οργανισμό ψυχικά και σωματικά υγιέστερο.
Συγκεκριμένα, όταν κάποιος ασθενής, ο οποίος έχει δύο ή τρεις ή τέσσερις παθήσεις, αλλά και συμπτώματα ανεξάρτητα μεταξύ τους, πηγαίνει στον ομοιοπαθητικό ιατρό, δεν θα λάβει ξεχωριστό φάρμακο για κάθε πάθηση ή σύμπτωμα (όπως γίνεται, συνήθως, στην τρέχουσα ή «κλασική» ιατρική, που ονομάζεται αλλοπαθητική, εναντιοπαθητική ή συμβατική ).
Ο ασθενής θα λάβει ένα μόνο φάρμακο, το οποίο θα επιλέξει ο ομοιοπαθητικός ιατρός και το οποίο προορίζεται να ανακουφίσει το σύνολο των συμπτωμάτων και των παθήσεων του ασθενή.
Διάβασε επίσης: Η ψυχοθεραπεία είναι για τους υγιείς
Εξατομίκευση
Tο ομοιοπαθητικό φάρμακο είναι απόλυτα εξατομικευμένο σε ό,τι αφορά το σύνολο των ιδιαιτεροτήτων, των συμπτωμάτων και των παθήσεων του ανθρώπου, και ονομάζεται ιδιοσυγκρασιακό.
Ο κάθε άνθρωπος αποτελεί μία μοναδική και ξεχωριστή περίπτωση. Στην ουσία, στην ομοιοπαθητική θεραπεία εφαρμόζεται η προσέγγιση κάθε ανθρώπου με απόλυτη εξατομίκευση.
Ομοιοπαθητική ιατρική: Πλεονεκτήματα
Προσφέρει μονιμότερα αποτελέσματα από τις συνήθεις θεραπευτικές μεθόδους, ιδίως στις χρόνιες παθήσεις.
Για παράδειγμα, εάν κάποιος πάσχει από κεφαλαλγίες, ή παθήσεις του πεπτικού συστήματος, ή δερματοπάθειες, ή αλλεργίες, προκειμένου να είναι ελεύθερος συμπτωμάτων, οφείλει να λαμβάνει, συνεχώς, κάποια από τα σκευάσματα της κλασικής ιατρικής, ενώ με την ομοιοπαθητική το θεραπευτικό αποτέλεσμα διατηρείται και μετά το τέλος της θεραπείας.
Η ομοιοπαθητική δεν θεραπεύει ασθένειες («ταμπέλες»), θεραπεύει ασθενείς.
Αντιμετωπίζοντας τον κάθε ασθενή ως σύνολο κι εξατομικευμένα, προσφέρει θεραπεία για το σύνολο των παθήσεών του, χωρίς να αρκείται στη μεμονωμένη αντιμετώπιση ορισμένων συμπτωμάτων μέσω πολλών φαρμάκων.
Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα, λόγω του τρόπου παρασκευής τους είναι εντελώς ατοξικά για τον οργανισμό.
Γι’ αυτό και η χρήση τους κατά την ομοιοπαθητική θεραπεία είναι απαλλαγμένη από τους κινδύνους αλλεργίας ή τοξικότητας του φαρμάκου, π.χ. στην ηπατική ή νεφρική λειτουργία, κίνδυνοι που, άλλοτε, σε άλλο βαθμό, βαρύνουν τη χρήση των φαρμάκων της κλασικής ιατρικής.
Η αποτελεσματικότητα σε παθήσεις στις οποίες η κλασική-συμβατική ιατρική δεν διαθέτει τρόπο αντιμετώπισης.
Η ολιστική αντιμετώπιση κάθε ασθενή επιτρέπει τη θεραπεία νόσων για τις οποίες, μέχρι στιγμής, η κλασική ιατρική δεν διαθέτει κάποιο αποτελεσματικό φάρμακο. Παραδείγματα αποτελούν η προδιάθεση για υποτροπιάζουσες λοιμώξεις, πολλές ιογενείς λοιμώξεις για τις οποίες δεν υπάρχει θεραπεία, καθώς και πιο σύνθετα ή χρόνια προβλήματα.
Είναι ασφαλής.
Η ομοιοπαθητική μπορεί να χρησιμοποιηθεί ασφαλώς και στις ευπαθείς ομάδες πληθυσμού (εγκύους, νεογνά, βρέφη και υπερήλικες), χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα.
Η ομοιοπαθητική αποτελεί την καλύτερη δυνατή πρόληψη ακόμα και για τις λεγόμενες κληρονομικές επιβαρύνσεις.
Διάβασε επίσης: Παθήσεις γένους θηλυκού (μέρος α’)
Ομοιοπαθητική ιατρική: Μειονεκτήματα
Η δράση των ομοιοπαθητικών φαρμάκων, κάποιες φορές, χρειάζεται περισσότερο χρόνο από τα φάρμακα της κλασικής ιατρικής για τις ίδιες παθήσεις, κάτι που, ενίοτε, είναι δυσάρεστο για τον ασθενή.
Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα καταστρέφονται εύκολα, όταν δεν συντηρούνται σωστά.
Αποτελεσματικότητα της ομοιοπαθητικής
Όπως και στην κλασική ιατρική και, γενικά, σε όλες τις θεραπευτικές μεθόδους, σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να ισχυρισθούμε ότι η ομοιοπαθητική θεραπεύει το 100% των ασθενών που προσφεύγουν στον ομοιοπαθητικό ιατρό.
Η δυνατότητα θεραπείας κάθε ανθρώπου ποικίλλει ανάλογα με την πάθηση, τα φάρμακα που αυτός λαμβάνει, τη γενικότερη κατάσταση του οργανισμού του καθώς και την ικανότητα του θεραπευτή.
Η ομοιοπαθητική, όπως κάθε ιατρική θεραπεία, δεν είναι πανάκεια. Στατιστικά, ένα ποσοστό 80-85% των ασθενών που προσφεύγουν στην ομοιοπαθητική έχουν καλό έως άριστο αποτέλεσμα.
Νοσήματα και βλάβες που θεραπεύονται με την ομοιοπαθητική
Οι παθήσεις που εξαλείφονται ή βελτιώνονται με την ομοιοπαθητική είναι οξείες και χρόνιες. Οι συνηθέστερες είναι οι εξής:
Αλλεργίες, Ακμή, Ρινίτιδες, Ιώσεις, Κρυολογήματα, Γριπώδεις συνδρομές, Αδενοειδείς εκβλαστήσεις («κρεατάκια»),
Ίλιγγοι, Πνευμονοπάθειες, Γαστρίτιδες, Έλκος βολβού δωδεκαδάκτυλου, Ευερέθιστο έντερο, Γαστρεντερίτιδες, Κολίτιδες Κολικοί, Κακώσεις, Οστεοπόρωση, Οστεοαρθρίτιδα, Σπονδυλαρθρίτιδα, Επώδυνα σύνδρομα, Δυσκαμψίες, Μυαλγίες, Μυοπάθειες, Οσφυαλγία, Αποκατάσταση καταγμάτων,
Αυχενικό σύνδρομο, Τενοντίτιδες, Ισχιαλγία, Μικροτραυματισμοί, Σύνδρομα καταπόνησης, Αρθροπάθειες, Αρθρίτιδες, Δισκοπάθειες, Αποστήματα, Μαστοπάθειες, Μαστίτιδες, Προεμμηνορυσιακό σύνδρ., Υπογονιμότητα, Σεξουαλ. δυσλειτουργίες,
Πολυκυστική νόσος, Αναπτυξιακές διαταραχές, Κατάθλιψη, Αϋπνίες και άλλες διαταραχές του ύπνου, Αγχώδεις διαταραχές,
Ψυχική εξάντληση, Σωματική εξάντληση, Ρευματισμοί,
Χρόνια έλκη, Ημικρανίες, Κεφαλαλγίες, Παχυσαρκία, Νευρογενής ανορεξία, Δυσανεξίες, Κοινωνική απομόνωση, Σύνδρομο χρόνιας κόπωσης, Ινομυαλγία, Μείωση νοητικής ικανότητας, Αυχεναλγίες,
Νευραλγίες, Χρόνιες λοιμώξεις, Αμυγδαλίτιδες, Ωτίτιδες, Κυστίτιδες, Προστατίτιδες, Ουρηθρίτιδες, Ερπητικές λοιμώξεις, Δερματοπάθειες, Δερματίτιδες, Νευροδερματίτιδες, Αρτηριοσκλήρωση, Μεταβολικό σύνδρομο, Υποτροπιάζοντα νοσήματα, Χρόνια νοσήματα και πολλές άλλες.
Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα
Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα προέρχονται από τη φύση (φυσικές ουσίες, ορυκτά, φυτά, ζώα κτλ.) και είναι εξαιρετικά ασφαλή. Είναι φάρμακα ευαίσθητα, και η ορθή συντήρησή τους απαιτεί ιδιαίτερες προφυλάξεις.
Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δεν έχουν καμία απολύτως τοξικότητα για τον οργανισμό, αλλά η χρήση τους πρέπει να γίνεται μόνο στα πλαίσια που συνταγογραφούνται από τον ομοιοπαθητικό ιατρό.
Η αυτόβουλη ή απερίσκεπτη ερασιτεχνική κατάχρησή τους μπορεί να οδηγήσει σε «παρενέργειες», οι οποίες, αν και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να συγκριθούν με τους κινδύνους των αλλοπαθητικών φαρμάκων, δεν παύουν να υφίστανται, καθόσον αφορούν στο λεγόμενο «ενεργειακό μπλοκάρισμα».
Κατά τη, για περισσότερο από διακόσια χρόνια, χρήση των ομοιοπαθητικών φαρμάκων κανένα δεν έχει αποσυρθεί λόγω παρενεργειών. Ο οργανισμός του ανθρώπου ουδέποτε συνηθίζει τα ομοιοπαθητικά φάρμακα και δεν εξαρτάται από αυτά.
Η επενέργεια των ομοιοπαθητικών φαρμάκων στον οργανισμό του ανθρώπου εξαρτάται από τη συγγένειά του με αυτόν. Το φάρμακο θα βοηθήσει τον ασθενή λίγο, αρκετά ή απόλυτα. Εάν δεν τον βοηθήσει είναι λαθεμένη η επιλογή του, αλλά αυτό ουδόλως βλάπτει τον ασθενή.
Οι νόμοι της «ελάχιστης δόσης» και του «ενός, κάθε φορά, φαρμάκου» διέπουν την ομοιοπαθητική θεραπεία.
Είναι σκόπιμο να σημειωθεί πως, επειδή η δράση των ομοιοπαθητικών φαρμάκων δεν είναι χημική αλλά ενεργειακή, αυτά επηρεάζονται από ηλεκτρομαγνητικά πεδία και άλλους παράγοντες.
Ο ιατρός και ο φαρμακοποιός σας θα σας εξηγήσουν τους απαραίτητους περιορισμούς και τις κατάλληλες προφυλάξεις.
Η φαρμακοτεχνία της ομοιοπαθητικής διδάσκεται στον Τομέα Φαρμακογνωσίας της Φαρμακευτικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τέλος, είναι γνωστό ότι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα έχουν ιδιαίτερα χαμηλό κόστος.
Διάρκεια ομοιοπαθητικής θεραπείας
Η διάρκεια της θεραπείας εξαρτάται από τη φύση και τη βαρύτητα της κάθε πάθησης, την ηλικία, τη χρήση άλλων φαρμάκων, την κληρονομικότητα κτλ.
Σε μια οξεία πάθηση τα αποτελέσματα είναι άμεσα και ορατά σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Όμως, στις χρόνιες παθήσεις ο συνολικός χρόνος θεραπείας ποικίλλει αναλόγως με τον οργανισμό, τη βαρύτητα του προβλήματος, τη χρήση άλλων φαρμάκων, την προγενέστερη ανεπιτυχή δοκιμή άλλων θεραπειών, την κληρονομικότητα κτλ.
Δηλαδή, για την ίδια πάθηση, ένας ασθενής μπορεί να παρουσιάσει σημαντική βελτίωση στο πρώτο δίμηνο, ενώ άλλος να χρειαστεί έξι μήνες, λόγω των διαφορετικών παραγόντων που επηρεάζουν τη θεραπεία. Ο ιατρός δεν είναι δυνατό να προβλέψει, ακριβώς, το χρονικό διάστημα αποθεραπείας.
Η θεραπεία με την ομοιοπαθητική δεν συνεχίζεται διά βίου.
Όταν ολοκληρωθεί η φαρμακευτική αγωγή κι επιτευχθεί η θεραπεία, ο ασθενής αισθάνεται απελευθερωμένος απ’ ό,τι τον βασάνιζε. Εάν ο ασθενής παρουσιάσει υποτροπή της νόσου του ή ασθενήσει από άλλη νόσο, τότε μπορεί να επανέλθει για νέα θεραπεία.
Καχυποψία
Κάποιοι άνθρωποι, μεταξύ των οποίων και ιατροί, αντιμετωπίζουν την ομοιοπαθητική με καχυποψία και αρνητισμό. Όμως, οι περισσότεροι πλέον ιατροί στις Η.Π.Α. και στην Ευρώπη, παρά την άγνοιά τους περί την ομοιοπαθητική θεραπευτική, βλέπουν με πολύ ενδιαφέρον και ιδιαίτερη συμπάθεια αλλά και καλή κριτική διάθεση όλες τις εναλλακτικές και συμπληρωματικές θεραπευτικές μεθόδους, ιδιαίτερα μάλιστα στην Αγγλία, στη Γερμανία και στη Γαλλία, όπου υπάρχει ευρεία διάδοση της ομοιοπαθητικής.
Παράλληλα, πολλοί άνθρωποι είναι υπέρμαχοι της ομοιοπαθητικής, σίγουροι για την αξιοπιστία της και πεπεισμένοι για την αποτελεσματικότητά της. Οι τελευταίοι είναι εκείνοι οι οποίοι έχουν βιώσει εμπειρία θεαματικής θεραπείας στους ίδιους ή στο οικογενειακό/φιλικό τους περιβάλλον.
Δηλαδή, η μεγαλύτερη απόδειξη αποτελεσματικότητας της ομοιοπαθητικής εξακολουθεί να είναι ο αριθμός των χιλιάδων ασθενών οι οποίοι έχουν, πραγματικά, βοηθηθεί από την εφαρμογή της.
Φανατισμός
Φανατισμός, δυστυχώς, παρατηρείται στους «νεοφώτιστους» φίλους της ομοιοπαθητικής, αλλά και σε ολιγόπειρους, ανειδίκευτους ή μη νοσοκομειακούς ιατρούς. Βέβαια, σε κάθε περίπτωση, οφείλουμε να διαφυλάξουμε το κύρος της ιατρικής από προκαταλήψεις, ακρότητες και φανατισμούς.
Αρνητισμός
Επίσης, αρνητισμός και φανατισμός παρατηρείται σε «ορθόδοξους κύκλους» πλημμελώς ενημερωμένων και παραπληροφορημένων χριστιανών, οι οποίοι έχουν υποστεί διαστρεβλωμένη «ενημέρωση» από ανίδεους, αναρμόδιους και ανεύθυνους «καθοδηγητές».
Όμως, ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στο βιβλίο του «Εορτοδρόμιο» αναφέρει: «Δύο είδη ιατρείας μεταχειρίζονται οι των σωμάτων άριστοι ιατροί. Διότι αυτοί ή τα εναντία ιατρεύουσι με τα εναντία… ή τα όμοια ιατρεύουσι με τα όμοια».
Στο Άγιον Όρος, βέβαια, στα νοσοκομεία των μοναστηριών πολλοί ιατροί και φαρμακοποιοί αποδεδειγμένα χρησιμοποιούσαν ομοιοπαθητικά φάρμακα τουλάχιστον από τα μέσα του 19ου αιώνα.
Αξιοπιστία
Η σημαντική θεραπευτική επιτυχία της ομοιοπαθητικής σε αναρίθμητες παθήσεις πολλών κατηγοριών μεγέθυνε την εκτίμηση των ασθενών και των διστακτικών, προς αυτήν, ιατρών και την καθιέρωσε στη συνείδηση πολλών λαών.
Στην Ελλάδα σε αυτό συνέβαλαν τα τελευταία 40 και πλέον έτη οι ομοιοπαθητικοί ιατροί, οδοντίατροι, κτηνίατροι και φαρμακοποιοί με προσωπικό και συλλογικό μόχθο.
Επίσης, συνέβαλαν οι αντίστοιχες επιστημονικές εταιρείες, δηλαδή:
η Μακεδονική Εταιρεία Ομοιοθεραπευτικής,
η Ελληνική Εταιρεία Ομοιοπαθητικής Ιατρικής,
η Ελληνική Εταιρεία Ομοιοπαθητικών Φαρμακοποιών,
η Ελληνική Εταιρεία Ομοιοπαθητικής Οδοντιατρικής,
η Ελληνική Εταιρεία Ομοιοπαθητικής Κτηνιατρικής
και άλλοι φορείς, όπως :
η Διεθνής Ακαδημία Κλασικής Ομοιοπαθητικής,
ο Σύλλογος Φίλων Ομοιοπαθητικής Ιατρικής κτλ.
Συνέβαλαν, ακόμα, και άλλοι επιστημονικοί και ακαδημαϊκοί φορείς, όπως:
το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο,
η Ιατρική Σχολή του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών,
η Φαρμακευτική Σχολή του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών,
η Κτηνιατρική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Τα τελευταία χρόνια, μάλιστα, στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, στο Τμήμα Μηχανικών Σχεδίασης Συστημάτων και Προϊόντων, αναγνωρίστηκε η ομοιοπαθητική ως παρέχουσα αποκατάσταση υγείας.
Στο Πανεπιστήμιο αυτό, μάλιστα, πραγματοποιείται μεταπτυχιακή εκπαίδευση στην ομοιοπαθητική με τρόπο επιστημονικά αδιάσειστο, «προκλητικό» για τις άλλες σχολές των Α.Ε.Ι., αλλά και, εν τέλει, διαχρονικό για τα δεδομένα των ιατρικών και άλλων πανεπιστημιακών και μεταπτυχιακών σπουδών.
Σε πολλά πανελλήνια, διεθνή και παγκόσμια ιατρικά συνέδρια διαπιστώθηκε από κοινού με τους συμβατικούς ιατρούς του ΕΣΥ, των ΑΕΙ και άλλων φορέων η αξιοπιστία της ομοιοπαθητικής. Έτσι απογυμνώθηκε η εσφαλμένη ή κακόπιστη, εναντίον της, κριτική.
Εξέλιξη
Η ομοιοπαθητική θεραπευτική αναπτύσσεται, διαδίδεται κι εξελίσσεται αποδεικνύοντας ότι είναι ένα ολοκληρωμένο επιστημονικό σύστημα πρόληψης, διάγνωσης και θεραπείας, με σημαντική επιτυχία στην εφαρμογή του και μεγάλες δυνατότητες ανάλυσης των διαταραχών της υγείας του ανθρώπου, κυρίως σε σχέση με την ιδιοσυγκρασία και την κληρονομικότητα.
Η σφαιρική προσέγγιση του πάσχοντος ανθρώπου και η εξατομικευμένη θεραπεία του αποτελούν το «κλειδί» στην επιτυχία της ομοιοπαθητικής θεραπευτικής, επειδή κάθε άνθρωπος είναι μία, μοναδική και ανεπανάληπτη οντότητα και προσωπικότητα.
Διάβασε επίσης: Ομοιοπαθητική: Απαντήσεις σε δικές σας ερωτήσεις
Παθήσεις γένους θηλυκού (μέρος β’)
Φωτογραφίες από: pixabay.com
Ακολουθήστε το Miss or Madam στο Facebook και στο Instagram.
