Η εφηβεία είναι η ηλικιακή περίοδος από τα 10 – 14 χρόνια, και διαρκεί έως, περίπου, τα 19 χρόνια. Πρόκειται για ένα στάδιο μετάβασης ή μεταμόρφωσης από παιδί σε ενήλικα. Πολλοί γονείς βιώνουν έντονη ανησυχία για το πότε θα φτάσει η στιγμή που τα παιδιά τους θα μπουν στην εφηβεία. Κατά τη διάρκεια αυτής της μετάβασης συμβαίνουν διάφορες βιολογικές, σωματικές και ψυχολογικές αλλαγές, οι οποίες επηρεάζουν το πώς ο έφηβος βλέπει τον εαυτό του, το σώμα του, και πόσο εκτιμά τον εαυτό του.
Ο έφηβος βιώνει μία αντίφαση, ένα μπέρδεμα. Από τη μία θέλει να μεγαλώσει, να ανεξαρτητοποιηθεί, και από την άλλη αυτή η μετάβαση τον φοβίζει και θέλει να παραμείνει παιδί. Απώτερος σκοπός αυτών των διεργασιών, είναι να βρει ο έφηβος μία ταυτότητα με την οποία θα είναι ο ίδιος ικανοποιημένος.
Διάβασε επίσης: Εφηβεία: και τώρα τι γίνεται;
Τι να κάνει ο γονέας που έχει παιδί στην εφηβεία
Μόλις, ως γονέας, έχετε επιστρέψει στο σπίτι μετά από μια εξουθενωτική μέρα εργασίας γεμάτη προβλήματα και άγχος η αντοχή και υπομονή έχει φτάσει στα όρια.
Πολλοί από τους εφήβους είναι ευερέθιστοι, θυμώνουν εύκολα και νιώθουν απογοήτευση από πολλά γεγονότα. Η στάση σας δεν γίνεται, πλέον, αποδεκτή, και είναι πηγή συγκρούσεων.
Οι αντιδράσεις αυτές είναι αναμενόμενες, καθώς βρίσκονται σε μία μεταβατική φάση με ψυχολογικές και σωματικές αλλαγές, λόγω των ορμονικών εξελίξεων και της ανάπτυξης που χαρακτηρίζουν την εφηβεία.
Η πορεία προς την ανεξαρτησία τους και την αναζήτηση ταυτότητας, περνά από διάφορες δύσκολες φάσεις όπου ο θυμός και οι διαμάχες στην οικογένεια είναι αναπόφευκτες.
Είναι σημαντικό οι γονείς να μην παίρνουν προσωπικά τις αντιδράσεις των παιδιών τους στην εφηβική ηλικία. Ο καλύτερος τρόπος αντίδρασης των γονιών είναι να διατηρούν την ψυχραιμία τους και να παραμένουν συγκεντρωμένοι, ήρεμοι και ψύχραιμοι. Ο κύριος στόχος τους είναι η μείωση της έντασης.
Οι καβγάδες μπορούν να αποφευχθούν εάν οι γονείς αφήνουν, ευθύς εξαρχής, το παιδί τους να μιλήσει και να πει αυτά που θέλει. Ακούγοντας τον έφηβο προσεκτικά, χωρίς να κάνετε κριτική, χωρίς να το διακόπτεται, αποφεύγοντας σε αυτή τη στιγμή τις νουθεσίες, επιτρέπεται να φύγει πολλή από την ένταση που έχει συγκεντρωθεί.
Μετά από αυτήν την πρώτη προσέγγιση είναι καλό οι γονείς να ρωτούν το παιδί τους να πει το ίδιο τη λύση που σκέφτεται για το συγκεκριμένο ζήτημα που υπάρχει και συζητείται εκείνη τη στιγμή. Με την ένδειξη του σεβασμού αυτού, οι γονείς έχουν περισσότερες πιθανότητες να πάρουν πίσω τον ανάλογο σεβασμό από το παιδί τους. Μόνο μετά μπορούν οι ίδιοι να εισηγηθούν λύσεις για το πρόβλημα στον έφηβό τους. Η αναζήτηση ενός συμβιβασμού που να ικανοποιεί, τόσο τον έφηβο όσο και τους γονείς του, καθίσταται έτσι πιο εύκολη, και οι εκρήξεις θυμού ή οι καβγάδες μειώνονται.
Οι γονείς είναι καλό πάντοτε να θυμούνται ότι αποτελούν πρότυπα συμπεριφοράς για τα παιδιά τους. Για αυτό πρέπει η φωνή τους να παραμένει χαμηλή, να μη χρησιμοποιούν απρεπείς εκφράσεις, να μη μειώνουν το παιδί τους και να μην επαναφέρουν παλαιότερα προβλήματα.
Είναι, βέβαια, φυσιολογικό και οι γονείς να χάνουν την ψυχραιμία τους. Όμως, ακόμα και κάτω από αυτές τις δύσκολες συνθήκες, δεν πρέπει να είναι προσβλητικοί, διότι θα ενισχύσουν την άποψη στον έφηβό τους ότι δεν το σέβονται.
Οι γονείς που κατανοούν τον αγώνα που δίνουν καθημερινά οι έφηβοι είναι λιγότερο πιθανόν να εκλάβουν τη συμπεριφορά των εφήβων προσωπική προσβολή και να τη θεωρήσουν ως αγενή. Στην περίοδο της εφηβείας, τα πιο σημαντικά πράγματα τα οποία μπορούν οι γονείς να προσφέρουν είναι αγάπη, καλούς ακροατές, κατάλληλη ενθάρρυνση της ανεξαρτησίας, ασφαλές καταφύγιο στο σπίτι για επιστροφή, δομές, κανόνες και όρια και, προπαντός, υπομονή και κατανόηση.
Γράφει η Μανιού Μαρία Σύμβουλος ψυχικής υγείας – Ψυχοθεραπεύτρια, GLUK ambassador του Facebook Group Greek Ladies in the UK
Διάβασε επίσης: Άγχος στην εφηβεία
Ακολουθήστε το Miss or Madam στο Facebook και στο Instagram.
