Συγκρούσεις με το παιδί μου

Η διαχείριση των συγκρούσεων και η επίτευξη επικοινωνίας με τα παιδιά τους, απασχολεί τους περισσότερους γονείς.

Πολλοί γονείς δυσκολεύονται να διαχειριστούν αλλαγές που παρουσιάζουν τα παιδιά τους αλλά και να εξομαλύνουν εντάσεις που δημιουργούνται ώστε να έχουν μία ουσιαστική επαφή. Δεν είναι σπάνιο οι γονείς να αντιδράσουν με φόβο, άγχος, απογοήτευση, υπερβολική αυστηρότητα, όταν συγκρουστούν μαζί τους. Αυτό οδηγεί σε συγκρούσεις ή συναισθηματική απομάκρυνση.

Όσο μικρότερο είναι ένα παιδί τόσο μικρότερη είναι η ικανότητά του να ρυθμίζει τα συναισθήματά του, εξαιτίας της ανωριμότητας των ανώτερων δομών του εγκεφάλου του.
Αυτό πρέπει να το γνωρίζουμε, γιατί μας βοηθά να κατανοήσουμε τι συμβαίνει στον εγκέφαλο των παιδιών, πώς αυτό επηρεάζει τα συναισθήματα και τις συμπεριφορές τους, και μας διευκολύνει να αντιδράσουμε με τρόπο βοηθητικό.

Από τη βρεφική μέχρι την προσχολική ηλικία η ρύθμιση των έντονων συναισθημάτων μπορεί να γίνει μόνο μέσα από το περιβάλλον των παιδιών.

Ποιος είναι ο ρόλος των γονέων;

● Να αναγνωρίζουν και να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των παιδιών.
● Να αποδέχονται τα συναισθήματα των παιδιών.
● Να τα ηρεμούν.
● Να βάζουν σε λέξεις αυτό που πιστεύουν ότι νιώθει το παιδί έτσι ώστε να το διευκολύνουν να εκφράσει λεκτικά τα συναισθήματά του.
● Να μην το αφήνουν να κλαίει μόνο του σε ένα δωμάτιο, γιατί αυτό αυξάνει περισσότερο τα επίπεδα στρες.
● Να είναι υπομονετικοί.
● Να σκέφτονται μαζί με τα παιδιά, αφού έχει περάσει η κρίση, τι συνέβη, τι ένιωσαν και οι δυο πλευρές και τι μπορούν να κάνουν διαφορετικά στο μέλλον.
● Να μιλούν ανοιχτά για τα δικά τους συναισθήματα και να ενθαρρύνουν τα παιδιά να εξωτερικεύουν και εκείνα.
● Να θέτουν σαφή όρια, ώστε να είναι ξεκάθαρο ποιες συμπεριφορές είναι αποδεκτές, ποιες όχι και για ποιον λόγο.
● Όταν οι γονείς είναι αναστατωμένοι οι ίδιοι, χρειάζεται να αποστασιοποιηθούν, να παρατηρήσουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους, και να κάνουν έναν εσωτερικό διάλογο, ώστε να κατανοήσουν την δική τους ένταση.

Είναι σημαντικό να θυμηθούν πώς ήταν εκείνοι σαν παιδιά και τι ανάγκες είχαν από τους γονείς τους. Πώς τους βίωναν οι ίδιοι. Αν αναπαράγουν το μοντέλο των γονιών τους και στα δικά τους παιδιά.

Ακόμα κι αν οι συγκρούσεις είναι πολλές και τα συναισθήματα δύσκολα, πάντα υπάρχει χώρος για αλλαγή, αν υπάρχει διάθεση.

Γράφει η Μανιού Μαρία Σύμβουλος ψυχικής υγείας – Ψυχοθεραπεύτρια, GLUK ambassador του Facebook Group Greek Ladies in the UK

Διάβασε επίσης: Αδέρφια: Φίλοι ή εχθροί;

Η φθορά της καθημερινότητας παιδιού & γονέα

Ακολουθήστε το Miss or Madam στο Facebook και στο Instagram.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.